Zehra Eren’e Veda

Arda Doruk
Dün bu saatlerde Tangoların en büyük sesi Zehra Eren’i sessiz sedasız sonsuzluğa uğurladık.

Ne yazık ki basında Zehra Eren hakkında bir cümle bile yer almadı… Belki de sanatı bu ülke için birkaç beden büyüktü! Avrupa’da böylesine nadir ve soylu bir sanat ağırlığı olan kontralto bir sesin vedası ne kadar büyük yankı uyandırırdı diye düşündüm. Güzel ülkemizde bu böyle olmadı…
Gelmiş geçmiş en güzel seslerimizden biri olan Zehra Eren, vefatının üzerinden 24 saat geçmeden Levent Camii’nde okunan öğle namazından sonra Zincirlikuyu’ya defnedildi. Ne televizyon kanalları ne de gazeteler kendisini hatırladı…
Kendisini balkondan atan ya da en seviyesiz bir biçimde son nefesini veren medyanın pek mühim (!) isimleri manşetleri doldururken, Zehra Eren asaletine en uygun bir biçimde suskun, belki de küskün uğurlandı…

İstanbul Radyosu’nda bir tören yapılamaz mıydı, yoksa böylesine sessiz bir vedayı kendisi mi arzulamıştı? En yakınlarında yer alan isimlerden açıklama gelmedikçe bu soru işaretleri hep zihinlerde kalacak…

Sanattan haz almayı bilen müzikseverler onu ve eserlerini her zaman sevgiyle anmaya devam edecek… Mevcut kayıtları dinlenildikçe; Zehra Eren’den yükselen eşi benzeri bulunmaz nağmelerin “aşkın gerçek sesi” olduğu zevk sahibi olan bütün kulaklar tarafından hayranlıkla kabul edilecek…

Tıpkı Büyük Nazım’ın Semiha Berksoy için söylediği gibi “…Pırlanta ne kadar toz toprak içinde kalsa da günün birinde pırlantalığını belli eder ve hakkını ister…”

Zehra Eren’in ölümsüz kayıtları da, emsali olmayan bir hazinenin paha biçilmez mücevherleri gibi dünya durdukça onu keşfedecek olan insanları büyüleyecek ve aşkı hissettirecektir…

Aziz hatırası önünde saygı ve minnetle eğiliyorum…

(Bu değerli fotoğraf 2015 Haziranında çekilmiş. Tam 7 ay önce… Zehra Eren son kez stüdyoda… Yayınlayan yetkililere sonsuz teşekkürlerimle paylaşıyorum…)