Malazgirt Zaferi’nin 942. yıldönümü 1071 Alparslan’la kutlanıyor
Gençlik ve Spor Bakanlığı, Anadolu’nun kapılarını Türklere açan büyük kumandan Sultan Alparslan’ın kahramanlığını ve Malazgirt Zaferi’ni binlerce gencin katılımıyla kutluyor.
Gençlik ve Spor Bakanlığı, Anadolu’nun kapılarını Türklere açan büyük kumandan Sultan Alparslan’ın kahramanlığını ve Malazgirt Zaferi’ni binlerce gencin katılımıyla kutluyor. Türkiye’nin 81 ilinden 1071 tane Alparslan adlı kişinin katıldığı etkinliğe Yozgat’tan da 15 Alparslan isimli genç katılıyor.
Malazgirt Zaferi kutlamaları sabah namazıyla başladı
Anadolu’nun kapısını Türk ve İslam dünyasına açan Malazgirt Zaferi’nin kutlamaları, zaferin kazanıldığı alanda sabah namazının kılınması ile başladı.
Kutlamalar, 1071’de Malazgirt Savaşı’nın yapıldığı alanda Gençlik ve Spor Bakanlığı, Muş Valiliği ve Malazgirt Kaymakamlığı tarafından organize edildi. Yaklaşık bir aydan beri hazırlıkları sürdürülen kutlamalara sabah namazı ile başlandı. Okunan ezanın ardından zaferin kazanıldığı ovada, Kırgızistan’dan getirilen 71 kıl çadırın önünde, 1071’e ithafen sabah namazı kılındı. Namazda Büyük Selçuklu Hükümdarı Alparslan’ın kıyafetini giyen sanatçı Serdar Kılıç da temsili olarak imamın arkasındaki safta yer aldı. Cemaatle kılınan namazın ardından vatandaşlarla tokalaşan Kılıç, namaz sonrası yaptığı açıklamada, sabah namazı kılmanın inanılmaz bir duygu olduğunu söyledi. Burada sadece savaşı anlatmanın yanlış olduğu vurgulayan Kılıç, Alparslan’ın bu zaferle Anadolu’ya inanılmaz bir kültür getirerek onu yaymaya başladığını belirtti. Kılıç, şunları söyledi: “Ben de bunun belgeselini yaptım zaten. Bunu yaşıyor, araştırıp okuyorken, gravürlere, minyatürlere de orada yaşadıklarımı hissettiklerimi o belgesele aktarmaya çalıştım. İnanılmaz duygu halindeyim. Arkasındaki Alperenleri ile beraber, savaş öncesinde kıldığı namazla insanlara muazzam bir manevi güç yüklemiş. Ama arkasında inanılmaz bir kültür getirmiş. Savaş kazandıran şey, sadece askerlerin at üzerindeki, kuvvetli, maharetli kılıç sallayıp, ok atması değil onun arkası çok dolu. Ben de onu anlatmaya çalıştım”
Malazgirt Savaşı Hakkında Bilgi
Malazgirt Savaşı; Anadolu’nun Türk yurdu olmasını sağlayan savaştır. Selçuklularla Bizanslılar arasında 1071′de yapıldı. Selçuklu Türkleri, batı yönünde fetihler gerçekleştirmeye başladıklarında amaçları Anadolu topraklarını açarak, buraları Türk ulusuna yeni bir yurt yapmaktı. Üstelik Anadolu din düşmanlarıyla savaşarak sevap kazanmak ve zengin ganimet ve topraklara sahip olma bakımından çekiciydi. Alparslan hükümdar olunca, önce Kafkasya yöresine akınlar düzenledi ve bu toprakları kazandı. Buradaki Bizans direnmesi kırıldı. Tiflis, Ani ve Kars gibi önemli merkezlerin ele geçirilmesi, Doğu Anadolu’ya girişilecek akınlara büyük kolaylıklar sağladı. Bu arada Alparslan, Kümüş-Tegin, Afşin, Ahmet Şah ve Salar-ı Horasan gibi bey ve komutanları, beraberlerindeki Türkmenlerle birlikte Anadolu içlerine gönderdi. Bu gelenler, Bizans’ın doğu sınırındaki önemli kaleleri ve mevkileri birer birer ele geçirdiler.
Bizans başlangıçta bu tehlikenin farkında olmadı. 1067′de Selçuklu ilerleyişine karşı harekete geçilebildi. Tahta 1068′de geçen IV. Romanos Diogenes (Romen Diyojen), ülkeyi içte ve dışta barışa kavuşturmayı amaç edindi. Türklerin ilerleyişlerini durdurmak için Diogenes sefere çıktı. Emrinde 100 bini aşan bir ordu vardı. Alparslan ise, bu sıralarda Suriye’de fetihler yapıyordu. İmparator Sivas’a geldiğinde, Alparslan’ın Suriye’ den ayrılarak doğuya çekildiğini haber aldı. Erzurum’a geldi. Frank ve Uzlardan 30 bin kişilik bir kuvveti, Ahlat’a gönderdi ve geçitleri tutmasını emretti. Öteki kuvvetleriyle de kendisi Malazgirt Ovası’na hareket etti. Alparslan, Şam’ı ele geçirmek için küçük bir ordu bıraktıktan sonra, Malazgirt’e yöneldi. Nizamülmülk’ü ülkenin iç güvenliğini korumak, hem de yeni askeri birlikler göndermesi için Hemedan’a yolladı. Diogenes, Malazgirt’ten hareket ederek, 10-12 km yakınındaki Zahva Ovası’na geldi. Ancak bir gece öncesinde, Selçuklu Ordusu’nun ovanın tepelerini tuttuğunu gördü. Kendisi de orada karargâh kurdu. Bizans Ordusu, Selçuklu Ordusu’na göre, daha kalabalıktı. 100 binden fazla olan bu orduda Ermeni, Gürcü, Frank, Norman, Slav, Uz ve Peçeneklerden çeşitli birlikler vardı. Ordunun iç yapısı uyum içerisinde değildi. Bu yüzden savaş sırasında Uzlar ve Peçeneklerden oluşan birlikler kendi dillerini konuşan Türklerin saflarına geçtiler. Selçuklu Ordusu hakkında ise kesin bir sayı vermek zordur. Çeşitli beylerin komutasındakilerle birlikte yaklaşık 50 bin olduğu ileri sürülür. 26 Ağustos cuma günü yapılan savaştan önce cuma namazı kılındı ve Alparslan atının kuyruğunu bir savaşçı eri gibi bağladı. Daha sonra da savaşmak istemeyenlerin çekip gidebileceklerini söyledi. Bu arada Bizans Ordusu’nda da büyük bir dinsel tören yapılıyordu.. Alparslan, ordusunun merkezindeydi. Önce Selçuklular saldırdılar. Romanos şiddetli bir saldırıyla karşılık verdi.
Türk atlıları plan gereğince çarpışa çarpışa geriye doğru açılarak dağınık bir biçimde çekildiler. Diogenes, bu sahte Selçuklu çekilişini tam kavrayamadı. Tüm ordusunu hızla ileri saflara sürdü. Bu harekat Bizans Ordusu’nun sonu oldu. Uzlar ve Peçeneklerin Türk saflarına geçmeleriyle imparator ve ordusu tam bir perişanlık içine sürüklendi. Buna karşın, Diogenes akşama kadar savaşı sürdürdü. Ordusunun büyük bir bölümü çember içinde kılıçtan geçirildi. Birçok Bizanslı generalin yanı sıra imparator da tutsak alındı ve Alparslan’ın huzuruna götürüldü. Türk hükümdarı, imparatoru kibar bir biçimde karşıladı. Alparslan, Romanos Diogenes’i bağışladı. İmparatorla Alparslan arasında bir barış imzalandı. Bu antlaşmaya göre, Bizans, her yıl Selçuklulara 360 bin altın ödemeyi kabul etti. Antakya, Urfa, Menbiç, Malazgirt gibi kentlerin de Selçuklulara bırakılması kararlaştırıldı.
